
- Kilka słów o człowieku…- red. Maciej Maraszkiewicz
- Najgłębsze, spokojne morskie dno - Andrzej C. Leszczyński
- Jedzie Pan Jazz - Andrzej Białkowski, Wojciech J. Burszta
- PRL-owskie re-sentymenty - red. A. Kisielewska, A. Kisielewski, M. Kostaszuk-Romanowska
- Pomiędzy retro a retromanią - red. Małgorzata Major, Patrycja Włodek
- Preteksty - Wojciech Józef Burszta
- Dyskursy władzy - red. Dominika Gruntkowska, Jacek Moroz, Janina Świrko-Pilipczuk, Oskar Szwabowski
- Oblicza muzycznej praxis: debaty, terytoria, reduty nadziei i oporu
- Codzienność, performatywność, demokracja - red. Lucyna Kopciewicz, Beata Simlat-Żuk
- Bestie i ofiary - Anna Małyszko
Jedzie Pan Jazz - Andrzej Białkowski, Wojciech J. Burszta
Opis
Jedzie Pan Jazz. Edukacja jazzowa i popkulturowa w perspektywie antropologicznej
Kolejne rozdziały książki to zaproszenia do wglądu w realia Małej Akademii Jazzu z różnych perspektyw – od najbardziej generalnej, nazwijmy ją kulturowo-antropologiczną, przez historię kreatywnego trwania MAJ i portrety jej twórców, propagatorów i niezmordowanego „personelu” (od Bogusława Dziekańskiego – co oczywiste – poczynając), aż po aspekt wspólnotowy naszego fenomenu, a więc spojrzenie na to, jak MAJ rezonuje społecznie. Oddaliśmy głos wielu ludziom, zarówno znanym, jak i anonimowym, blisko związanym z MAJ albo takim, którzy zetknęli się z akademią jedynie incydentalnie; osobom „formalnym”, fanom i kibicom, ale – z drugiej strony – nauczycielkom z różnych szkół; muzykom i działaczom społecznym, a wreszcie – słuchaczkom i słuchaczom kursów MAJ, absolwentkom i absolwentom tej dziwnej „szkoły”, która daje dyplomy, ale – jak onegdaj kino objazdowe – ciągle jest w trasie, mimo iż ma swój stały adres. Zaprosiliśmy do jej wnętrza i zachęcaliśmy, by spojrzeć na nią także z nieco odleglejszej perspektywy.
„Książka Andrzeja Białkowskiego i Wojciecha J. Burszty jest przykładem owocnego zespolenia kompetencji pedagogicznych i antropologicznych, a także uwrażliwienia na te zjawiska w kulturze, które wymykają się oglądowi opartemu na analizie tzw. kultury instytucjonalnej. Jedzie Pan Jazz będzie niewątpliwie przydatną lekturą – zarówno dla kulturoznawców, pedagogów, nauczycieli, jak i dla studentów kierunków humanistycznych i społecznych”. Z recenzji dr. hab. Mirosława Pęczaka