Sporne postaci polskiej krytyki feministycznej po 1989 roku - red. Monika Świerkosz

W niniejszej książce autorzy mieli zamiar pokazać, jak bardzo polska krytyka feministyczna jest „uparcie wielowątkowa, wątpiąca, mająca świadomość umowności i zmienności swoich politycznych celów. Pełna pasji, zaskakująca i nieprzewidywalna, bogata intelektualnie. Niemęcząca (czytelniczek i czytelników) i nieumęczająca (literatury), porzucająca stereotypy, niedzieląca świata na kobiety i mężczyzn, burząca granice i niezasłaniająca się jedyną prawdą czyjegoś osobistego doświadczenia jako alibi”. [...] Mamy nadzieję, że Czytelniczki i Czytelnicy tej książki odnajdą w zebranych tu głosach właśnie taki złożony obraz polskiej krytyki feministycznej, która nie wyczerpała swoich możliwości i która wciąż chce się spierać i dyskutować o tym, co jest nam bliskie – o literaturze i jej bohaterach oraz bohaterkach.

Monika Świerkosz

Tom pod redakcją Moniki Świerkosz jest w pełni udaną próbą podsumowania dwudziestu lat rozwoju polskiej krytyki feministycznej i badań genderowych. Książka zawiera lektury krytyczne i osobiste, zgodnie z zapowiedzią „sporne”, to znaczy konkurencyjne wobec przeszłości i poszukujące miejsca dla twórczości wielu autorów i przede wszystkim autorek, które nie doczekały się dostatecznie dociekliwych analiz wykorzystujących nowoczesną metodologię feministyczną. Zastosowane procedury naukowe są wielowątkowe, heterogeniczne i przydatne w całościowej refleksji współczesnego literaturoznawstwa. W szkicach pojawiają się różne punkty widzenia, a perspektywa badawcza łączy się z problematyką konfliktów kulturowych i społeczno-politycznych. 

prof. Monika Rudaś-Grodzka

Spis treści

M. Świerkosz, Przeciwko stabilizacji lekturowych sensów (albo dlaczego są nam potrzebne „sporne postaci”?)

Część I. Paradoksy (nie)obecności

M. Świerkosz, O „niekobiecości” jako problematycznej kategorii w czytaniu literatury kobiet. Na marginesie recepcji biografii i twórczości Stanisławy Przybyszewskiej.

A. Banot, Maria Kuncewiczowa czyli kazimierski fantom.

K. Szymaniak, Próba zdekonspirowania imienia własnego. Kilka uwag o Racheli Auerbach (i obecności jidyszowych autorek w historii literatury polskiej)

A. Zawiszewska, Nie/wygodne wątki w biografii i działalności społecznej Pauliny Kuczalskiej-Reinschmit

M. Duda, Piotr Chmielowski jako historyk kwestii kobiet i emancypator

A. Mrozik, Nieobecne, ale użyteczne. O pożytkach z komunistek w polskim dyskursie publicznym po 1989 roku

S. Nowak, Przebudzenie mocy. Maria Janion i posthumanistyka

Część II. Uwikłani w płeć, rasę, klasę, religię, seksualność, polskość, lokalność i …

B. Warkocki, Wola niewiedzy. O „Dziewictwie” Witolda Gombrowicza

M. Skucha, Dwie matki. O żydowskich utworach Franciszki Arnsztajnowej

J. Krajewska, Gustawa Jarecka – mało znana pisarka proletariacka?

U. Chowaniec, Zostają same kobiety i męczą się więcej, niż wszystkie ojczyzny razem wzięte… O Całym życiu Sabiny Heleny Boguszewskiej.

A. Galant, Próba rekonstrukcji biografii prowincjonalnej. Uwagi o pisarstwie Katarzyny Suchodolskiej